دواین “راک” جانسون هرگز از خود اثری ماندگار بر جای می گذارد. او در طول رفت و آمد روزانه خود به محل کار، تصمیم گرفت با پایین کشیدن شیشه ماشینش و غافلگیری اتوبوسی پر از گردشگر، هیجانی به روز اضافه کند.

این برخورد غیرمنتظره گردشگران را در شگفتی محض قرار داد. رفت و آمد غیر منتظره راک و ارتباط او با افراد غیر مشهور آنها را غافلگیر می کند.

همانطور که راک با گردشگران تعامل داشت، شگفتی آنها به سرعت به هیجان تبدیل شد.

او نه تنها با مهربانی به آنها اجازه سلفی گرفتن را داد، بلکه به گفتگوهای دلپذیری نیز پرداخت و لحظاتی به یاد ماندنی را برای همه در آن اتوبوس رقم زد.

این اعمال خود جوش مهربانی و طبیعت زمینی است که راک را به چهره ای دوست داشتنی تبدیل می کند و طرفداران و حتی گردشگران نا آگاه را با داستان هایی که برای یک عمر آن ها را گرامی می دارند، می گذارد.